ที่ตั้ง
เลขที่ 14 ถนนเพชรเกษม หมู่ที่ 1 ตำบลถ้ำน้ำผุด อำเภอเมืองพังงา
ละติจูด 8° 12′ 24″ เหนือ ลองจิจูด 98° 31′ 48″ ตะวันออก
การเดินทางจากตัวเมืองพังงา ไปตามถนนเทศบาลบำรุง เส้นทางไปอำเภอตะกัวป่า ประมาณ 5 กิโลเมตร วัดตั้งอยู่ทางซ้ายมือ
ประวัติและความสำคัญ
วัดนี้สร้างขึ้นประมาณ พ.ศ. 2330 ตรงกับสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น ขณะนั้นพังงายังคงมีฐานะเป็นแขวงขึ้นกับเมืองตะกั่วป่า เดิมวัดตั้งอยู่บริเวณหน้าวัดปัจจุบันซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออก มีชื่อว่า “วัดน้ำลอย” เนื่องจากตั้งอยู่ริมคลอง มักจะถูกน้ำเซาะตลิ่งพังจนอาคารเสนาสนะภายในวัดเสียหายหมด พระสงฆ์จึงได้ย้ายมาสร้างขึ้นในที่ตั้งปัจจุบัน และเรียกชื่อว่า “วัดสระ”
พ.ศ. 2414 รัชกาลที่ 5 ได้เสด็จประพาสวัดสระ ทรงเห็นว่าวัดชำรุดทรุดโทรม จึงโปรดเกล้าฯ ให้พระยา-บริรักษ์ภูธร (ขำ) เจ้าเมืองพังงาบูรณะขึ้นใหม่ และสถาปนาเป็นพระอารามหลวงแห่งแรกของเมืองพังงา ได้รับพระราชทานนามว่า “วัดประพาสประจิมเขต” เป็นสถานที่ประกอบพิธีถือน้ำพิพัฒน์สัตยา ในช่วงสมัยรัชกาลที่ 5 – 7
ต่อมาวัดนี้ขาดผู้ทำนุบำรุง ทำให้ทรุดโทรมลงมากจนยากที่จะบูรณะ สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ จึงมีรับสั่งให้สร้างวัดขึ้นมาใหม่ที่ถ้ำพุงช้าง และประทานนามว่า “วัดประพาสประจิมเขต” แทน ส่วนที่วัดเก่าใช้ชื่อ “วัดสระ” ตามเดิม จนกระทังใน พ.ศ. 2486 ได้เปลี่ยนเป็น “วัดสราภิมุข”
สิ่งสำคัญภายในวัด ได้แก่ อุโบสถ ภายในอุโบสถประดิษฐานพระพุทธรูปปูนปั้นโบราณศิลปะพื้นถิ่นภาคใต้ จำนวน 5 องค์ และเจดีย์หน้าอุโบสถ 2 องค์ นอกจากนี้ภายในวัดยังมีเจดีย์บรรจุอัฐิเจ้าเมืองพังงา และบุคคลสำคัญอื่น ๆ อีกด้วย
กรมศิลปากรขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถาน ตามประกาศวันที่ 28 เมษายน 2541
ประกาศในราชกิจจานุเบกษาเล่มที่ 116 ตอนพิเศษ 7 ง วันที่ 22 มกราคม 2542