นิทานกล่าวว่า ตากับยายมีลูกชายคนเดียว  เมื่อโตเป็นหนุ่มก็ได้ภรรยาเป็นบุตรสาวของเศรษฐีต่างเมืองที่มาค้าสำเภา เศรษฐีมีเรือใหญ่หลายลำสำหรับเที่ยวค้าขายกับต่างแดน  ต่อมาก็เป็นมรดกของชายหนุ่มผู้เป็นบุตรเขย ครั้งหนึ่งชายหนุ่มได้นำเรือมาค้าขายที่ท่าน้ำบ้านเดิม เมื่อตากับยายทราบข่าวก็ดีใจ อยากไปเยี่ยมลูกชาย จึงนำมะม่วงไปคนละผล  ตาตั้งใจว่าจะฝากลูกชายส่วนยายจะฝากลูกสะใภ้  พอลูกชายได้เห็นพ่อแม่ของตนเองเป็นคนจนนุ่งผ้าขาด ๆ ก็รู้สึกอายแก่ภรรยา ไม่กล้ารับว่าเป็นพ่อแม่ ขับไล่ไม่ยอมให้ขึ้นเรือ พร้อมกับด่าว่าด้วยถ้อยคำที่หยาบคาย  ตารู้สึกอับอายและเจ็บช้ำอย่างมาก จึงขว้างผลมะม่วงขึ้นตลิ่งและเกิดลมจับถึงกับหงายหลังตกน้ำตาย ส่วนยายก็เกิดอาการเช่นเดียวกับตา ตกน้ำตายเช่นกัน ต่อมามะม่วงสองผลนั้นก็งอกเป็นต้นขึ้นมา ต้นของตามีกิ่งยื่นเข้าไปในแผ่นดินเหมือนไม่ใยดีต่อลูกชายอีกเลย แต่ของยายมีกิ่งยื่นลงด้านทะเลเหมือนยังอาลัยอยู่ หลังจากขับไล่ตายายแล้ว ลูกชายก็ออกเรือเดินทางกลับบ้าน ด้วยบาปกรรมจึงส่งผลให้เรือถูกพายุล่ม เครื่องใช้และสินค้าก็ลอยกระจัดกระจายไปเกิดเป็นเกาะเล็กเกาะน้อย มีชื่อตามสิ่งของนั้น ๆ เช่น เกาะเภตรา เกาะหมู เกาะบัน เกาะนก เกาะลิบง เกาะหมาก ฯลฯ ทั้งหมดอยู่ในทะเลอันดามันดังที่เห็นอยู่ทุกวันนี้ เชื่อกันว่าต้นมะม่วงของตายายเป็นสิ่งศักดิ์สิทธ์ จึงมีการบูชากันตลอดมา และเมื่อมะม่วงทั้งสองต้นตายไป ก็มีผู้สร้างศาลเจ้าขึ้นแทนที่ตรงบริเวณนี้ เรียกกันว่า ศาลพระม่วง อยู่ใกล้กับท่าเรือ ส่วนหมู่บ้านก็ชื่อว่า บ้านพระม่วง

admin