ที่ตั้ง
28 ถนนเวียนกะพัง ตำบลทับเที่ยง อำเภอเมืองตรัง
ละติจูด 7° 34′ 12″ เหนือ ลองจิจูด 99° 37′ 48″ ตะวันออก
การเดินทางเริ่มต้นจากศาลากลางจังหวัดตรังไปตามถนนสายตรัง-พัทลุง ผ่านอนุสาวรีย์พระยารัษฎาฯ แล้วเลี้ยวซ้ายเข้าสู่ถนนเวียนกะพัง ผ่านแยกไฟแดงไปเล็กน้อย วัดอยู่ทางขวามือ
ประวัติและความสำคัญ
อุโบสถสร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2480 เป็นสถาปัตยกรรมฝีมือช่างท้องถิ่น โครงสร้างเป็นเสาไม้ ภายในมีเสาไม้ทั้งต้นขนาดใหญ่เป็นพิเศษ ฝาก่อด้วยอิฐโบกปูน หลังคา 2 ชั้น ขนาดกว้าง 9.50 เมตร ยาว 15.40 เมตร เคยบูรณะและเปลี่ยนหลังคาใหม่ เมื่อ พ.ศ. 2525
วัดกะพังสุรินทร์สร้างขึ้นเมื่อประมาณ พ.ศ. 2440 เป็นที่ดินบริจาคโดยเจ้าเส คหบดีในละแวกนั้น ที่ตั้งวัดอยู่ใกล้หนองน้ำที่เรียกกันว่า “สระกะพัง” จึงได้ชื่อว่า “วัดกะพัง” ต่อมาเมื่อพระยาสุรินทรราชา (นกยูง วิเศษกุล) สมุหเทศาภิบาลมณฑลภูเก็ตในสมัยนั้น ได้ให้จังหวัดตรังพัฒนาสระกะพังเป็นสถานที่พักผ่อนจึงเรียกชื่อว่า “สระกะพังสุรินทร์” และชื่อวัดเปลี่ยนเป็นวัดกะพังสุรินทร์ตามไปด้วย ต่อมาวัดกะพังสุรินทร์ได้รับพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ยกฐานะเป็นพระอารามหลวง ชั้นตรี ชนิดสามัญ ใน พ.ศ. 2547 ทางวัดได้ก่อสร้างพระอุโบสถใหม่ขึ้นอีกหลังหนึ่ง ส่วนพระอุโบสถทึ่เป็นโบราณสถานก็ได้รับการดูแลรักษาอย่างดี
ปัจจุบันวัดกะพังสุรินทร์เป็นที่อยู่ของพระเถระชั้นผู้ใหญ่ถึง 2 รูป คือ พระพรหมจริยาจารย์ เจ้าอาวาส เจ้าคณะใหญ่หนใต้ และพระราชวรากร เจ้าคณะจังหวัดตรัง
กรมศิลปากรขึ้นทะเบียนพระอุโบสถเก่าเป็นโบราณสถาน ตามประกาศวันที่ 1 กันยายน 2541
ประกาศในราชกิจจานุเบกษาเล่ม 116 ตอนพิเศษที่ 17 ง วันที่ 17 มีนาคม 2542
